۱۳۸۹ فروردین ۵, پنجشنبه

با توست که در امتداد بودن جاری می شوم
مهربانی دستانت تنهایی ام را در آغوش می گیرد
ماه را پنهان کن
آسمانم باش
بگذار خواهش چشم ها
از گونه هایم سرازیر شود
نگاهم کن
ببین چگونه بهار بر پیکرم می پیچد
و عشق در بلاتکلیفی دستانم
هستی ام را بی رحمانه بر باد می دهد...

لیلا
5 فروردین 1389

۱ نظر:

  1. این روزهادیگر خاکستری نمی نویسی و بهار به اشعارت درود می فرستد.

    لیلا جانم سلام

    پاسخحذف

برایم بنویس