من رد سرخ حبه های انارم
بر سپیدی پیرهنت
بی قراری نو رسیده سیبی که از وحشت شیرین شدن بر شاخه می لرزد
ابن فصل آخر است و من
طعم بنفش عشق را
از تاک های چشم تو می نوشم
و لرزش پلک هایت به وقت سراب
خواب پیچک های تنم را بر هم می زند
جایی میان آوازهای ما
سینه سرخ ها می رقصند و
آسمان طرحی از لبخند به خود می گیرد
و شیرینی نگاهت
تمشک های بوته ی بلوغ را تکرار می کند
گم می شوم در عمق باغ بودنت و نسیم
عطر آشنای مهر به تنم می پیچد
چه خوب کردی که آمدی
این سال ها کجا بودی؟
لیلا
جمعه سی ام بهمن هشتاد و هشت
دو داستان
۶ سال قبل
بر پنجره ات آفتاب دلنشینی لمیده و
پاسخ دادنحذفخرگوشهای وحشی از دشت سبز خیال
جست و خیز کنان به سوی کوچه باغهای عاشقی روانه می شوند
.
لیلا جان بهار را آوردی
سلام
انگار ماه سالهاست که در آغوشت به خواب رفته است /
پاسخ دادنحذفبهتر از این نمی شود احساسات شیرین و زنانه را صیق داد و غلتاند بر آسمان و زمنینی که مانند دو سنگ تیز مدام بر هم میخورند و از نقطه ی برخورد زوایایشان جرقه ها بر میخیزد و آتش ها بر پای می افکند /
شعر های تو شبیه سیاره ای نامکشوف هستند خوشبختانه و بکر / این جا تمام واژگان گرد هستند و رنگی و بلوری ، سرشت نخستین انسان که عشق است و کشاکش این دو با هم در تعامل و تقابل و تکامل
لیلاجانم همیشه میخوانم ات حتی وقتی کمی دیر کرده باشم ، همیشه همه ی نوشته هایت را میخوانم و تو بی نهایت تب نوشتن داری و عشق مدام در تو با انفجار های پی دی پی آسمان را پر میکند از قوس و قزح
مراببخش
و سلام
جایی میان آواز های ما
پاسخ دادنحذفسینه سرخ ها می رقصند
سلام به خانوم لیلای عزیزم
باز هم محشری دیگر از روح پاک و دل صاف شما به نمایش در اومد
خیلی زیبا بود
لذت بردم
و ممنونم به من هم سر می زنید
سیمین
سلام لیلای عزیز.با احترام لینک شدید.
پاسخ دادنحذفآمدنش حتی مرا هم غافلگیر کرد،با این دلی که هنوز تنگ است چگونه پذیرایش باشم؟!؟؟
پاسخ دادنحذفزیبا بود لیلا جان
پاسخ دادنحذفکامبیز