جهان انگار
جایی میان لبخند هامان سرگردان مانده است
روزها ، به نیامدنت عادت کرده اند
وشب ها ،تاریکی را با چشمها تقسیم می کنند
نبودنت
روانداز صد تکه ای ست
که تنهایی ام را گرم نمی کند...
لیلا
نوزدهم مهر هزارو سیصدو نود