۱۳۸۸ فروردین ۲۲, شنبه

بهار است.
خورشید گرم می تابد و
زمین سبزمی روید و
نرگس می خندد.

بی تو
نه بهار را می خواهم
نه گرمای خورشید
نه سبزی زمین
و نه خنده ی نرگس را!

گرمی دستان تو
سبزی چشمانت
و خنده ی دلنشینت
جلوه ی بهار منست.
بتاب خورشید من
بهار را بی تو نمی خواهم!

لیلا 21 فرردین 1388

۲ نظر:

  1. emshab bad az chand rooz movafagh shodam ke varede safheye asliye veb...beshavam va tamame chand sheri ra ke in chand rooz natavaneste boodam, hame ra yekbare khandam.sherhayetan dar eine kootahi besyar por mana'ziba o delneshin mibashad va tanha mitavan dar yek ebarat goft hezaran afarin. sherhaye shoma mana ye kamele
    sokhani kaz del bar ayad/lajaram bar del neshinad mibashand
    johare ghalame aali mazid.
    yek dooste ghadimio....e

    پاسخحذف
  2. یک پارادوکس بین جلوه بهار و خود بهار.ترکیب معنایی ناموزون!

    پاسخحذف

برایم بنویس