هم پای واژه ها
که زنجیری نام تو اند
تا ادامه ی درد راه می روم
و یادت همین جا
نزدیک تر از آسمان
اندوهم را در آغوش می کشد
نگاه کن
حافظه نوازش
دلواپسی لحظه ها را
چگونه بر باد می دهد...

لیلا
نیمروز بیست و چهارم مرداد هزار و سیصد و نود