این لب های بی ترانه و
این چشم های بی نگاه
از سقوط واژه و
از نزول درد جان گرفته اند
وقتی که سلیه ها بی هیچ تاملی
از صاحبانشان جدا می شوند و
جاده ها خیال سفر را از ذهن دوری پاک می کنند
پرنده ای میشوم که
بهانه ی پرواز را به آشیانه می برم
از سرشاخه های تحمل فرو می افتم و
تکه هایم را به خاک می بخشم
گاهی فراموش می کنم که زنده ام
و به آیه هایی مبدل می شوم
که پیامبران در خلسه زمزمه میکردند و
معجزه ای می شوم که حسرت را جان دوباره می بخشد ...
لیلا
25 آبان 88
دو داستان
۶ سال قبل
لیلای عزیز
پاسخحذفمرسی بابت کامنت زیبایت در وبلاگ ادبیات. برگردان اشعار سلان به سالها پیش برمیگردد، به هفت سال زندگی مشترک و مخفی با این شاعر بی مانند. همیشه دلم میخواست منتخبی از کارهایش را منتشرکنم، ولی اشعار دفترهای آخرش غیرقابل ترجمه اند، شاید روز گزینه ای از سه دفتر اولش را بیرون بدهم، روزی که ناتمامی جانم را به لب برساند.
اشعار تو را هم دوست دارم و برایت سرسبزی و شکوفایی هرچه بیشتر آرزو میکنم. همانی را برایت آرزو میکنم که آوسلندر گفته است:
یک کلمه جلوتر برو
نور تو را جامه ای از سایه خواهد پوشاند
برو
به شکاف سنگی کلمات
پای بگذار
با سلام
حسین
لیلای نازنین
پاسخحذفخواندن اشعار زیبایت مثل همان "معجزه ای که حسرتت را جان تازه می بخشد " می نوازدم از شعر .
این روزها که خودت می دانی ، با واژه ها کشتی کج می گیرند . نامش را می گذارند "شعر خاص" و به خورد خواننده می دهند.
به خاطر همین شعرهای مجروح بود که خوانندگان ادبی به نابینایی و ناشنوایی مبتلا شدند .
هر چه نفهمیدنی تر ، زیباتر
هرچه زشت تر ، خاص تر
هر چه خاص تر ، مهلکتر
شاید به خاطر همین ضربات مهلک در ادبیات بود که کمتر سعی کردم بخوانم و در خلط های غلیظشان مخلوط شوم..من از نابینایی و ناشنوایی ترس عجیبی دارم!
ولی صفحاتی چون "صدا کن مرا صدای تو خوب است "
"حسرتم را جان تازه می بخشد "
حسرتم را بی جواب نمیگذار..
این روزها شعر خوب خواندن معجزه ای است که نصیب هر کس نمی شود .
وقتی اینجا می آیم (اگر چه دیر یا دور) نه تنها از شعرهایت سیراب می شوم ، که مهر دلنشینت را هم در سطر سطر نوشته هایت حس میکنم .
بهتر است بگویم :می شنوم و می بینم
اندیشه ات زیبا و دستانت زایا ....
با مهر و دوستی
ساناز