ریشه در خاک
راهی سفرم به عمق بودن
قد می کشند دست ها
تا مرز آفتاب
در جایی میان زمین و آسمان
می لرزم
نقش تبر بر پیکرم پیداست
جای زخم های دوست داشتن ات
و تراوش شیره ی رگ ها
بوی دلتنگی می دهد

لیلا