۱۳۸۸ خرداد ۱۴, پنجشنبه

ذرات عشق را که سال هاست گم شده اند
در آغوش لبریز از بهارت دوباره پیدا می کنم
رنگین کمان چشمانت
پاداش همه رنج های زندگی ست
و دستانت همچو میزبانی صمیمی
کبوتران تشنه ی خیالم را آب می دهند
دریای سینه ات با آن همه صدف های مهربان
چه سخاوتمندانه کشتی سرگردان گونه هایم را پناه می دهد
و گرمای حضورت
تن پوش روزهای سرد تنهایی من است
که نجاتم می دهد از یخبندان این سرزمین سرد!

لیلا 15 خرداد 1388

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

برایم بنویس