۱۳۸۸ خرداد ۱۱, دوشنبه

سحر قایقم را به دریا می اندازم
پارو نمیزنم نسیم مرا با خود می برد
دل به موج ها سپرده ام
هوای مروارید ست در سرم
آیینه ی آب در برابرم
و عکس تو که در آن پیداست
شوقی به کشف ناشناخته دیگر نیست
لبخند تو در صدف زیباست.

لیلا یازدهمین روز خرداد 88

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

برایم بنویس